Σημεία από τις παρεμβάσεις του αναπληρωτή γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Γιώργου Βασιλειάδη, στον τηλεοπτικό σταθμό Attica και στη δημοσιογράφο Μάγκυ Δούση
Για την στάση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ απέναντι στο ReArm Europe
Ζούμε σε μια περίοδο που τίθενται μεγάλα υπαρξιακά διλήμματα για την Ευρώπη και για τους λαούς της Ευρώπης. Μπροστά στο μεγαλεπήβολο σχέδιο του ReArm Europe, εμείς λέμε να πάμε την κουβέντα ένα βήμα πίσω και να δούμε τι σημαίνει ασφαλής Ευρώπη; Ασφαλής Ευρώπη είναι μια Ευρώπη που έχει όπλα, που απειλεί με πολέμους, που απαντάει στον πόλεμο με πόλεμο, που βάζει τους λαούς να ζουν σε αυτή τη λογική, που υποθηκεύει το μέλλον των πιο ευάλωτων μέσα σε αυτές τις λογικές; Μια Ευρώπη που θα μπει σε ένα νέο κύκλο λιτότητας μετά την υπερδεκαετή οικονομική κρίση, πάλι εις βάρος των λαών, που θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια πάλι σε εθνικές αναδιπλώσεις και τους λαούς αποξενωμένος απ’ την ίδια την ιδέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γιατί θα είναι πλέον συνυφασμένη με πόλεμο και με λιτότητα;
Την ασφάλεια την κατακτάς όταν οι πολίτες σου νιώθουν ασφαλείς. Αλλά ποιος είναι ο ασφαλής πολίτης; Αυτός που έχει δουλειά, αυτός που έχει μισθό, που μπορεί να ζήσει από την εργασία του. Αυτός που έχει υγεία, δωρεάν υγεία, που έχει παιδεία, ένα σύστημα σοβαρό που θα βοηθάει στην κοινωνική κινητικότητα, που έχει υποδομές, που μπορεί να ζει σαν άνθρωπος. Αυτή την παράμετρο την παραγνωρίζουμε για ακόμα μία φορά.
Για το βαρύτατο δημοσιονομικό κόστος των εξοπλιστικών προγραμμάτων
Ερχόμαστε να υποθηκεύσουμε το μέλλον γενεών για να μιλήσουμε για μία άμυνα χωρίς όμως να βάλουμε τους όρους για το πως θα μιλήσουμε για άμυνα αν δεν μιλήσουμε για την κοινή εξωτερική πολιτική, πρώτα και πάνω απ’ όλα, αν δεν επανακαθορίσουμε τις σχέσεις ασφαλείας ίδιας της Ευρώπης; Αυτή τη στιγμή δηλαδή, ο κίνδυνος της Ευρώπης είναι μόνο ο κ. Πούτιν; Δεν υπάρχουν άλλες δυνάμεις που συνορεύουν με την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως στη γείτονά μας η Τουρκία; Ποιες εξασφαλίσεις έχει πάρει η χώρα μας μέσα σε αυτή τη διελκυστίνδα των εξοπλισμών για τη διασφάλιση του μέλλοντος του ελληνικού λαού, των παιδιών μας, για την εξασφάλιση της χώρας απέναντι σε έναν επιθετικό και εξίσου αναθεωρητικό γείτονα, όπως είναι η Τουρκία;
Θα πρέπει να μιλήσουμε σε δύο βάσεις: Τη μία πού πάει η Ευρώπη και τι Ευρώπη θέλουμε και τη μάχη που έπρεπε να δίνουμε και εμείς. Θα έπρεπε να είμαστε στην πρώτη γραμμή για την κοινωνική Ευρώπη, γιατί αυτό θα βρούμε μπροστά μας. Οι εθνικές αναδιπλώσεις που έχουν σαν αποτέλεσμα τις εθνικιστικές κυβερνήσεις σε όλες τις μεγάλες χώρες της Ευρώπης και την εθνικιστική έξαρση ξανά, είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών. Εδώ πέρα λοιπόν, πρέπει να τραβήξουμε διαχωριστικές γραμμές.
Οι κούρσες των εξοπλισμών δεν οδήγησαν ποτέ πουθενά. Το κυριότερο δεν οδήγησαν ποτέ στην ειρήνη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να επανακαθορίσει συνολικά τη στάση της. Γιατί η Ρωσία θα είναι πάντα εκεί που είναι και η Τουρκία θα είναι πάντα εκεί που είναι, άρα λοιπόν θα δούμε πως θα επανακαθορίσουμε την πολιτική ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα νέα δεδομένα, πως θα διατηρήσουμε την αυτονομία της Ευρώπης, αλλά το κυριότερο από όλα πως θα διατηρήσουμε, την αξιοπρέπεια του ευρωπαϊκού λαού καθώς οι νέες γενιές βλέπουν ότι το μέλλον τους θα είναι πολύ χειρότερο από τους προηγούμενους. Με μία σοβαρή αναδιάρθρωση και αναδιατύπωση και των δομών μας και των πολιτικών μας, μπορούμε και πρέπει να επιδιώκουμε και την ειρήνη και την ευημερία και την ανάπτυξη.
Μετά από μια τεράστια κρίση, τα 25 δισεκατομμύρια στρατιωτικοί εξοπλισμοί, στο πλαίσιο όμως ενός ευρωπαϊκού δόγματος το οποίο είναι αβέβαιο και με πολλά ερωτηματικά για τη χώρα μας τουλάχιστον, είναι ένα τεράστιο νούμερο σε μια χώρα η οποία μόλις έχει βγει από την κρίση και ζει συνεχώς με τα απόνερα της κρίσης και υποθηκεύει το μέλλον των επόμενων γενιών. Είναι έξω από την πραγματικότητα για την Ελλάδα που έτσι κι αλλιώς υπερεξοπλίζεται κάθε χρόνο και είναι η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία διαχρονικά υπερκαλύπτει τις ανάγκες της για εξοπλισμούς.
Ελπίζω πάντως αυτά τα 25 δισεκατομμύρια να μην επενδυθούν με τον τρόπο που επενδύονταν συνήθως τα εξοπλιστικά, δηλαδή σε λογαριασμούς στην Ελβετία, αλλά αυτό είναι μια συζήτηση που θα τη βρούμε μπροστά μας φοβάμαι.
Για την παρούσα εικόνα των δημοσκοπήσεων
Δεν μπορούμε να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας. Είναι μια περίοδος εξαιρετικά δύσκολη για το σύνολο του πολιτικού συστήματος και για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πολύ περισσότερο. Δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, ταλαιπωρήσαμε πάρα πολύ τους φίλους μας, την ελληνική πολιτική κοινή γνώμη με όλα αυτά που ζήσαμε, με την γελοιοποίηση την οποία περάσαμε, ούτε χρειάζεται να κρυβόμαστε πίσω από τις λέξεις. Παρόλα αυτά, αυτή τη στιγμή είμαστε σε μια διαδικασία που προσπαθούμε να ανακτήσουμε το νήμα με την κοινωνία, την επικοινωνία με την κοινωνία, την σοβαρότητα, να μας ακούει καταρχήν σαν συνομιλητές, πράγμα που είχε χαθεί το προηγούμενο διάστημα.
Την ίδια στιγμή κατανοούμε και ακούμε την μεγάλη αναγκαιότητα για την πολιτική αλλαγή και την ανάγκη συσπείρωσης του ευρύτερου του ευρύτερου χώρου και μιλάμε για συμμαχίες στο πλαίσιο προγραμμάτων όμως, στο πλαίσιο το μόνο που έχει ανάγκη η χώρα και διαχωριστικών γραμμών απέναντι στις πολιτικές Δεξιάς. Δεν μιλάμε απλά για συμμαχίες, δεν λέμε «ελάτε να κάνουμε ένα άθροισμα» ή »ελάτε να φτιάξουμε απλά ψηφοδέλτια» μόνο και μόνο για να φύγει ο ένας από την κυβέρνηση, για να ‘ρθει ο άλλος να ακολουθεί τις ίδιες πολιτικές. Μιλάμε για αμφισβήτηση των κυρίαρχων πολιτικών επιλογών. Μιλάμε για ένα διαφορετικό μοντέλο. Για αυτό η συζήτηση αυτή που εμείς ζητάμε να γίνει, πρέπει να γίνει με αρχή, μέση και τέλος, με προγραμματική ατζέντα. Να συζητήσουμε για τις τράπεζες, για τις υποδομές, για την εργασία, για τον μισθό.
Για την πρόσκληση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε όλες τις προοδευτικές δυνάμεις
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν σταμάτησε και δεν θα σταματήσει να επιδιώκει συνεργασίες, όχι τώρα από το 2018, να καλεί για αυτό το μεγάλο μέτωπο των προοδευτικών δυνάμεων. Υπάρχει ένα συνεχές κάλεσμα και ειδικά από τότε που επανήλθαμε σε μια κομματική κανονικότητα με την εκλογή του Σωκράτη Φάμελλου προς όλες τις παρατάξεις προοδευτικού χώρου, του δημοκρατικού χώρου, για να συμφωνήσουμε σε ένα ελάχιστο πρόγραμμα για την κοινωνική και πολιτική αλλαγή που έχει ανάγκη, κατά την άποψή μας, ο τόπος. Από εκεί και μετά η κάθε πολιτική δύναμη έχει τη δική της αφετηρία, έχει τις δικές της θέσεις, έχει τη δική της ανάγνωση για τα πράγματα, αλλά νομίζω στο σημείο που βρισκόμαστε τα προτάγματα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ προκύπτουν και από τις ίδιες τις πρωτοβουλίες που παίρνει και μέσα στο κοινοβούλιο, αλλά και έξω στην κοινωνία.
Και ξαναλέω τα πράγματα είναι απλά: Πρώτον δημοκρατία, θεσμοί, συνταγματική αναθεώρηση. Δεύτερον υποδομές. Τρίτον εργασία και μισθός. Τέταρτο κοινωνικό κράτος, δημόσια υγεία, δημόσια παιδεία. Νομίζω ότι σε αυτούς τους τομείς μπορεί να βρεθεί ένα consensus και μια προγραμματική βάση αμφισβήτησης των πολιτικών επιλογών της Δεξιάς. Δεν είναι πόλεμος, είναι διαφορετική οπτική για το πως μπορεί να πάει ο τόπος μπροστά και πως να βγούμε από το κοινωνικό τέλμα που, κατά την άποψή μας, βιώνει η ελληνική κοινωνία και το αβέβαιο και σκοτεινό μέλλον για τους συμπολίτες μας.
Για τις επιπτώσεις του εγκλήματος των Τεμπών στο πολιτικό σύστημα
Σε έναν κόσμο ο οποίος νιώθει αγανακτισμένος από όλα αυτά που έχει ζήσει και από μια ακόμα υπόθεση, ένα μεγάλο σκάνδαλο, μια τραγωδία η οποία φαίνεται ότι θα μπει στις καλένδες, εμείς λέγαμε ότι θα είναι λυτρωτικό για το ίδιο το πολιτικό σύστημα ο σοβαρός χειρισμός του από το Κοινοβούλιο, η λειτουργία της προκαταρκτικής, το άνοιγμα των υποθέσεων για κάθε πολιτικό πρόσωπο.
Εμείς από την πρώτη στιγμή, όχι τώρα, όχι αυτή τη βδομάδα, όχι αυτούς τους μήνες, από την πρώτη στιγμή ζητήσαμε ότι πέρα και πάνω από παραγραφές, να ενεργοποιηθεί κάθε άρθρο του Συντάγματος. Το Σύνταγμά μας είναι σοφό, έχει τα ζητήματά του, αλλά έχει και τις προβλέψεις του και δίνει τη δυνατότητα να παρακάμψουμε και τα θέματα των παραγράφων και να υπάρξουν ποινικές ευθύνες. Θα είναι λυτρωτικό για το ίδιο το πολιτικό σύστημα να γίνει αυτό και για τον ίδιο το λαό, ο οποίος νιώθει ότι εμπαίζεται και δεν εμπαίζεται, τώρα εμπαίζεται για δεκαετίες. Νιώθει ότι ποτέ δεν την πληρώνει, κανένας υπεύθυνος και για αυτό το λόγο και γυρίζει, πρόσκαιρα, την πλάτη και σε όλα τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα και τα πολιτικά κόμματα που έχουν κυβερνήσει. Είναι στο χέρι μας, από τις πράξεις μας, από τον τρόπο που θα λειτουργήσουμε, από την υπευθυνότητα με την οποία θα χειριστούμε τις καταστάσεις και το κυριότερο από το όραμα που μπορούμε ή δεν μπορούμε να δώσουμε στην ελληνική κοινωνία, για μια εναλλακτική απέναντι σε αυτή τη δυστοπία την οποία ζούμε, το αν αυτή η εικόνα μπορεί να γυρίσει.
Δεν πιστεύω ότι το κόμμα της κ. Κωσταντοπούλου μπορεί ούτε λύσεις να δώσει, αλλά ούτε και επί της ουσίας να αρθρώσει πολιτικό λόγο για οτιδήποτε άλλο πέρα από αυτό το θέμα. Είμαστε σε μια φάση που πλέον πρέπει να επιλέξουμε πολιτικά σχέδια με ιδεολογικά χαρακτηριστικά: Το ένα είναι το σχέδιο της Δεξιάς που υλοποιεί ο κ. Μητσοτάκης με αυτές τις συνέπειες στη ζωή των Ελλήνων πολιτών, το άλλο οφείλει και πρέπει να είναι το σχέδιο της Αριστεράς. Πρέπει να κρινόμαστε όλοι από τις πράξεις μας. Εγώ έχω υπάρξει μέλος μιας κυβέρνησης η οποία δεν κρίθηκε από τις πράξεις της. Έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια αλλά δεν κρίθηκε για αυτό. Μάλιστα, αν αρθρώσουμε έναν ορθολογικό πολιτικό λόγο και ο ιστορικός του μέλλοντος θα το κάνει, νομίζω ότι και ο ελληνικός λαός και τα διλήμματα μπορεί να καταλάβει και τις αποφάσεις του να πάρει και την σταθερότητα να στηρίξει.
Στήριξε οικονομικά τον ΣΥΡΙΖΑ! Κάνε μια δωρεά!